Het lijkt wel of Canada volgestouwd zit met bluestalent. De één is nog maar net uit mijn schuifje, of de volgende wipt er in. Nu weer deze Erin McCallum. Ik had er nooit eerder van gehoord, ofschoon dit reeds, nou ja, haar tweede album is. En dan te bedenken dat haar eerste “5 a.m. Blues” reeds de Ontario Independent Music Award for "Best Blues" behaalde in 2007 en 2008. Bovendien zou ze verdeeld geweest zijn over de wereld door éénenveertig “major” distributiebedrijven. Slecht gekanaliseerd dan ?

Enfin, we gaan niet klagen, want haar nieuwe “Feel This” hebben we wel kunnen voelen en horen. En ze is wel bijzonder. De plaat dan bedoel ik. En alle mensen die erop musiceren ook. Alle nummers zijn van de hand van Erin, net zoals op het eerste album trouwens. Ze hebben alle een ontegensprekelijke bluesfeel, en waren oorspronkelijk als pure blues geconcipiëerd, en Erin zingt soms naar het voorbeeld van de grote “klassieke” bluesmadammen, maar toch krijgen ze er in de uitvoering een dimensie erbij. En daar is, in grote mate, de gitarist met goeroebaard Trevor MacKenzie voor verantwoordelijk. De man speelt namelijk geen blues ?!!?!! Ik hoor hier eerder ene Dave Stewart bezig (jawel, dienen van de Eurythmics) dan een Vaughan of een Rusty Zinn. Af en toe probeert hij een zinsnede in bluesformaat te spelen, maar hij houdt het nooit lang vol. En of dat nu stoort ? Bijlange niet, integendeel zelfs. Het geeft het geheel dat ‘net ietsje anders’, waardoor de band uit de band springt. Want ondanks de meer dan verdienstelijke vocale prestaties van Erin McCallum, kan ik mij levendig voorstellen dat de CD anders mogelijks in grote anonimiteit in de massa opgaat. Onverdiend uiteraard, maar het spook van het overaanbod is onverbiddelijk. We hebben allemaal een aandachtstrekker nodig.

Met dit alles, is dit schijfje er één geworden dat met elke beluistering, beter wordt. En, ere wie ere toe komt, ook het allooi van de songs is van het betere. Tien stuks van gemiddeld 3:20. Echte songs van juke-box formaat dus. Het langste nummer duurt 4:42, draagt de toepasselijke titel “Trough My Soul” en mocht in dit geval nog wat langer geduurd hebben. Ik heb de indruk, zo van de plaat te horen, dat Erin McCallum een podiumbeest is. Bovendien oogt ze ook nog vrij sensueel, en het oog wil ook wel wat, remember ! Als ik er nog twee mag uitpikken, wil dat graag het prachtige, suggestieve “Take Me Slow” zijn, verdomme. En “Justified” is gewoon een winnaar buiten categorie.

Erin McCallum en band hebben het plan opgevat om te gaan toeren ter support van hun nieuwe CD. Zijn er misschien heren of dames in het publiek die er wel iets voor voelen een risicootje te nemen om deze wonderlijke deerne in onze achtertuinen te laten spelen. Wij van Rootsville komen er al aan.

De bandleden in vol ornaat :

1. Erin McCallum - Vocals, Harmonica*
2. Ronald Lombard – Bass
3. Trevor MacKenzie – Guitars
4. Joe Pace - Drums 
   Special Guest: Gregg Dechert - Piano** Hammond B3***
   
   witteMVS